Κυριακή 3 Φεβρουαρίου 2008

a "shoot the dog" story: Αστικοτροπισμός στο Σύμπλεγμα

Πούλα τις ακριβές υπηρεσίες σου φτηνέ πραματευτή του πεζοδρομίου/ έξω απ'το ψηλό ξενοδοχείο όπου διαμένουν κυρίες με γούνες και σκυλάκια/ Αν γαβγίσεις δυνατά ίσως και να σε ακούσουν, μα θα πουν του Ρούλη τους “σκασμός”/ Κι αν επιμένεις να διαλαλείς, πάρτε απ’τον πάγκο μου, εδώ τα φτηνά και καλά/ ίσως και να στείλουν τον πορτιέρη να σου ‘ξηγηθεί/ συγγνώμη μάγκα αλλά στο ρετιρέ παραπονέθηκαν ότι δεν μπορούν να σνιφάρουν τη κοκό με την ησυχία τους και/ εσύ απέξω να φωνάζεις κουδουνίστρες, πλαστικά ρολόγια.../ Φύγε πριν φωνάξω την αστυνομία... /
Όλη την ευλάβεια που δεν έβγαλες μικρός, θυμάσαι τώρα που προσκυνάς μετανοημένος τον δρόμο; Ποιός είναι αυτός επιτέλους που, ανάμεσα σε τόσους άλλους μοιάζει κι εκείνος το ίδιο φωτισμένος, βρώμικος, πυώδης σχεδόν σε κάθε του γωνιά...Μια λακούβα στη μέση μπροστά σου/ σαν ρουθούνι αχόρταγο πάνω απ’τη λευκή γραμμή/ πουλάει το αίμα της και τις φτυσιές των περαστικών/ Ποιοι θ’αγοράσουν το μαύρο χαλικάκι που λάμπει απ’την βενζίνη που χύνουν οι πλεονέκτες αυτοκινητιστές.../
Είσαι ο Πραματευτής. Πάντα ήσουν Πραματευτής. Γιατί, γεννήθηκες σαν κερδοσκοπικό παράσιτο του τριτογενούς τομέα, κι εκεί σου έμελλε να σταλλάξεις το μέλι από την κερήθρα του θανάτου. Προσπάθησα να βάλω μια κάποιου είδους τάξη ηθικής. Σώπα, Πραματευτή. Τόσοι κρατήρες επάνω στην πίσσα και τον αστράγαλο δεν βούτηξες στην λάσπη κανενός. Πόσες κύστες θα πρέπει να αποκτήσει ο γήινος φλοιός μέχρι εσύ να καταλάβεις ότι καταστρέφεις τον κόσμο με την στάση σου; Είμαι ο Πραματευτής. Πάντα ήμουν Πραματευτής. Γιατί, γεννήθηκα σαν κερδοσκοπικό παράσιτο του τριτογενούς τομέα, κι εκεί μου έμελλε να σταλλάξω το μέλι απ’την κερήθρα του θανάτου...
Καταλαβαίνεις, πιστεύω, ότι για να σου επιτραπεί να επιβιώσεις στο Αστικό Σύμπλεγμα, δεν αρκεί μία ασφαλής και ανώδυνη συνειδητοποίηση...Επιβάλλεται να έρθεις σε επαφή με μία ομάδα στήριξης που θα σου εξασφαλίσει την απρόσκοπτη είσοδο σε όλα τα κομβικά σημεία του Συμπλέγματος. Και φυσικά, γνώριζε, ότι, οποιαδήποτε άλλη επιλογή σου πάνω στο συγκεκριμένο ζήτημα, είναι πολύ πιθανό να αποβεί...μοιραία. Μοιραία; Na θεωρήσω δηλαδή ως ενδεχόμενο ακόμα και την φυσική μου εξόντωση; Μην είσαι τόσο αφελής Πραματευτή..Όσο κι αν προσπαθήσεις, δεν πρόκειται να βρεις ούτε ένα λόγο για τον οποίο ο Ελεγκτής να θεωρεί εκμεταλλεύσιμο το θάνατό σου. Και ακόμη λιγότερο όπως είναι φυσικό, κανένα ενδιαφέρον από την πλευρά του που να καθιστά τη ζωή σου χρήσιμη. Αντιθέτως, από όσα είμαι σε θέση να γνωρίζω, οι προθέσεις του Ελεγκτή αναφορικά με το εμπόρευμά σου είναι πλήρως διαφοροποιημένες...
***
Νεαρές επαρχιώτισσες με φανατική προτίμηση στις παρακολπικές πλύσεις, φρεσκοαθηνιασμένοι μετανάστες που κοζάρουν λιγούρικα τα σφιχτοτυλιγμένα κωλαράκια της Πανεπιστημίου, τυπάκια και λεχρίτες παίζουν όρθιοι βιολογικό σκάκι περνώντας νταγκλαρισμένοι τα φανάρια, ανυποψίαστοι μπροστά στο σύμπλεγμα που βαράει την ξενυχτυσμένη πουτάνα με τους μαύρους κύκλους και την μπλαβιασμένη σούφρα όταν ανάβει κόκκινο. Δεισιδαίμονες ασθματικοί γέροι παραβγαίνουν εμφυσηματικούς σαραντάρηδες βιοπαλαιστές στο ξόρκισμα του κακού από τα βρωμισμένα σπλάχνα. Πηχτό σάλιο κολλάει στο πεζοδρόμιο υπό τη συνοδεία περήφανης ολυμπιακής βουής, γεμάτο από την πυώδη βακτηριακή πρασινίλα που ανάμεικτη με μαυρίλα από ακοίταχτα αποστήματα κυματίζει κατώ από μπιμπικιασμένες γλώσσες. (ήλιος που φτύνει σαϊτες από θειάφι πάνω σε ιδρωμένα κορμιά, σηκωμένα μανίκια, παχουλά ιδρωμένα βυζιά και περιπλανώμενοι τουρίστες με φθαρμένα σανδάλια).
Απαλό δροσερό αεράκι, χτυπάει τη φονική λαύρα. Δωρεάν ληγμένα αναψυκτικά από φιλάνθρωπο πολυεθνική που μαθήτευσε χριστιανικό ήθος πλάι στην Σαμαρίταινα-Φοροαπαλλαγή. Σπονσοράρει τον προολυμπιακό Αγώνα Χλέπας μέσα σε θάλασσα από σημαιάκια που ανεμίζουν το λογότυπό της πάνω στις στραβωμένες φάτσες κουστουμαρισμένων φουσκωτών που κρατάνε ερωτηματολόγια προσπαθώντας να ρωτήσουν αν αγοράζαμε εικοσάμετρο ιστιοπλοικό με καπετάνιο τον κάπταιν Ίγκλο και τα μοντέλα από το ημερολόγιο της Πηρέλι στην καμπίνα μας, μέχρι πόσα λεφτά θα ήμασταν διατεθειμένοι να δώσουμε προκαταβολή. Οι αθλητές φτύνουν ο ένας δίπλα στον άλλο, καθισμένοι πάνω σε σκαμπό από δέρμα ζέμπρας ενώ μία ξανθιά σιλικόνη με μαυρισμένα πόδια και ξανθιά περούκα κάτω από καουμπόηκο καπέλο κάνει κύκλο γύρω τους κρατώντας υπερυψωμένο χαρτόνι που δείχνει στο κοινό τον αριθμό του γύρου. (κλείνει το μάτι πονηρά και δαγκώνει το κάτω χείλος με νόημα σε δύο γυμνούς σιαμαίους κινέζους με ξυρισμένο κεφάλι ζωγραφισμένους στον καμβά ενός περιπλανώμενου Νορβηγού ζωγράφου). Διερχόμενοι περαστικοί δηλώνουν συμμετοχή στον αγώνα που χαρίζει για πρώτο βραβείο δωρεάν πιτόγυρα στου Θανάση. (δυσαρεστημένος νικητής χάλκινου μεταλλίου κάνει αργότερα μανούρα σε σπαστά ελληνικά γκιατί ντεν είπε από αρκή ότι ντεν έκει κεμ-πάπ). Φτυσιές, ροχάλες, χλέππες, και φτυσίδια, ακόμα κι από μη δηλωμένους στον αγώνα, Λαρισαίους ταξιτζήδες με προστάτη, βούλγαρους τρακατζήδες οικοδόμους, λαίμαργους μπαγκλαντεσιανούς τορναδόρους, χρεωμένους αιγινήτες φυστικέμπορους και πακιστανούς νεροκουβαλητές, όλα για τα απλωμένα μπαγιάτικα πιτόγυρα που ήταν βαλμένα πάνω σε τραπεζάκια ροκοκό σε ντάνες σαν τα σοκολοτάκια του πρέσβη. Λίτρα ολόκληρα από οργισμένο σάλιο τύπου φτούσου ρε, φτούσου να χαθείς, φτούσου μωρή καργιόλα, φτούσου ρε καραγκιόζη, φτού να μη σε γαμήσω, ή φτου ξελευθερία και τελικά φτου κολύμπα, τα καναν όλα μουνί καπέλο μουσκεμμένο, με θεόρατα κύματα μανιασμένα τύπου χαβάη πέντε μηδέν να τσακίζουν όποιον έμπαινε μπροστά σαν τις μάνικες στην πλατεία Τιέν-αν-Μεν. Εφτά κόμμα πέντε ρίχτερ, απροειδοποίητα και προσχεδιασμένα από τρομοκράτες άραβες σεισμολόγους, σκάνε με ωστικό κύμα που σκορπάει τη φρίκη γέρικου γαιδάρου με ελεφαντίαση στους όρχεις που έχουν γίνει αποικία από ανθρωποφάγες μύγες και σκορπάνε σαν κουνημένη σφηκοφωλιά μετά από έκρηξη θαμμένου βλήματος του δευτέρου παγκοσμίου που είχε κολλήσει στο παχύ τη έντερο ση λέω τ’ είχε κατσ’ Μήτσ’ μ’, να τνείχη βάλη στη κουντουρουδιά ο Χανς, μη λέη φράου Μαρουδιά σητναφήνω γιενθύμιου, κη τη μάσ’ το γαιδούρι φαίνητε. Ο σεισμός ρίχνει κάτω πυλώνα του ρεύματος που συνθλίβει το κεφάλι του νορβηγού ζωγράφου και σκορπάει νορβηγέζικο ρευστό κουάκερ αντί για αίμα. Μωβ κοτοπερίστερα του Συμπλέγματος τσιμπάνε καλαμπόκι μέσα από τις κόγχες των ματιών του. (η ξανθιά καουμπόησσα λέει με υφάκι στην κυρία Πουριτανικός Δονητής που φώναζε στις κόρες τις να μην απομακρύνονται, ευτυχώς που οι κινέζοι ζουνε ακόμα). Τα μανατζέρια του σπόνσορα δίνουν διαταγές να κρατηθεί σάλιο σε πλαστικά μπουκαλάκια για ορίτζιναλ αναμνηστικό. Ροχάλες ηλεκτρικά αγώγιμες, σερβιρισμένες στα φλιτζανάκια του Φασιανού κατακλύζουν τώρα την πλατεία Συντάγματος τόσο γρήγορα που γλιστρώντας κατηφορικά από το πεζοδρόμιο, φτάνουν στη μέση του δρόμου και μουλιάζουν την άσφαλτο. Χειμαρρώδεις μετά από λίγο, ενωμένες σε μία τεράστια αηδιαστική υδάτινη μάζα Λαβκραφτικής ραδιουργίας, επιδίδονται στο έργο της διάβρωσης ξετινάζοντας μπλόκια μπετού και πίσσας του οδοστρώματος που αδυνατεί να συγκρατήσει το αυξανόμενο βάρος από τα συσσωρευμένα αυτοκίνητα, και αμέτρητα οχήματα καταβαραθρώνονται στην υπόγεια σήραγγα του μετρό, με το επιβατικό κοινό κυνικά εξοικειωμένο κατόπιν συντόμου διαστήματος με την ολοσχερή καταστροφή, να στοιχηματίζει πόσοι προφυλακτήρες χωράνε καρφωμένοι σε ένα μόνο κεφάλι.
Αίματα, ακρωτηριασμένα μέλη, και προγνωστικά στις επίπεδες οθόνες. Σαλταρισμένοι γκισαδόροι από τα εκδοτήρια συνθλίβουν βρεφικά κρανία στην ηλεκτροφόρα ράγα προκαλώντας ηλεκτροσόκ στον εκπαιδευόμενο σεκιουριτά που κρατάει ακόμα τον φακό του σφηνωμένο στον πρωκτό μιας μεσόκοπης υπόπτου για διακίνηση συνθετικών ναρκωτικών που δεν λέει να αφήσει από το χέρι τα μωράκια της. Το πλήθος να ουρλιάζει παλεύοντας ανάμεσα στο ένστικτο της αυτοσυντήρησης και του απρόσμενου κέρδους. Πάμε να φύγουμε από δω.
Σαν φάντασμα πλανιέται από πάνω σου/ του μαύρο σύννεφο που κυοφορεί την όξινη βροχή/ Στα χρόνια εξουσίας του Ελεγκτή/ θαμμένα δόντια Δράκοντα/ αποδομούν τους Νευρώνες που δένουν το Σύμπλεγμα/ Μην είναι άξια της περιφρόνιας σου/ η ρίζα που σε φύτεψε στο γεμάτο εκκρίσεις χώμα/ Τότε ακόμη και τώρα βλέπω/ το ένστικτό σου μονάχα στέκεται εμπόδιο στη λειτουργία των κρυμμένων κρεατομηχανών του Φοβερού Ελέγχου/ Τρισκατάρατες βρωμισμένες σάλπιγγες από ανθρώπινα περιττώματα/ σταματούν να ηχούν την ηδονιστική συμφωνία αλεσμένων πτωμάτων/ καθώς αυτά αναθαρρεύουν στο άκουσμα ότι εσύ/ μοναδικέ των προγενέστερων πουλάς ανθρώπινες ζωές/
Μια απρόσμενη βοήθεια από το πουθενά με τραβάει από την υπόγεια κόλαση. Ξαναβλέπω φως και βυθίζομαι στην μπανιέρα του πιο φτηνού δωματίου που κατάφερα να βρω στην περιοχή. Τί ήταν όλα αυτά; Βιβλική καταστροφή στο κέντρο της Αθήνας σε λεωφορειολωρίδα σταθερής τροχιάς σύζευξης με το κέντρο της γης. Νοσηροί στοιχηματίες καβαλάνε ηλεκτροφόρα χέλια που εκτοξεύονται από καταχωνιασμένα ρώσικα ρουκετοβόλα μέσα στα παλιά υπόγεια ναζιστικών βασανιστηρίων της οδού Αμερικής που τώρα είναι τράπεζα και πληρώνει μυστικά από ξεδοντιασμένο εβραϊκό χρυσάφι τα τραπεζοκοράκια της Σοφοκλέους για να βγάλει βυζιά μεγαλώνοντας από κοτόπουλα με διοξινική δυσεντερία ένα μαλακισμένο διαβολάκι που φοιτεί στο δέκατο έβδομο έτος του πρώτου πειραματικού Νηπιαγωγείου του Συμπλέγματος με διευθύντρια την κα Πουριτανικός Δονητής, το οποίο βουτάει κρυφά τις τέμπερες με κωδείνη για αποκλειστική χρήση των δασκάλων και καταφέρνει να χωθεί στην βιβλιοθήκη των καθηγητών όπου ο επιστάτης έχει καταφέρει τα τελευταία χρόνια με ομολογουμένως απρόσμενη ανταπόκριση από το φιλοθεάμον κοινό να στήσει μια μικροεπιχείρηση παιδικής πορνογραφίας, και πασαλείβει δέκα τόμους που τιτλοφορούνται “Η κατάρρευση των συνόρων, Το φαινόμενο της Παγκοσμιοποίησης σε σχέση με την πληθυσμιακή μετακίνηση. Μετανάστευση και Προσφυγιά στον εικοστό πρώτο αιώνα”.
Στο περιθώριο του έβδομου τόμου, απειριοστή τόση σελίδα, παρανοική βαθυκόκκινη νερομπογιά σχιζοειδούς παράκρουσης πάνω από μαυρισμένα δόντια και ζωγραφισμένα μουστάκια γάτας στο πρόσωπο ενός λαθρομετανάστη booker που κατευθύνεται προς τον μαγματικό πυρήνα καβάλα στην Ρουκέτα-Χέλι και ανοίγει δρόμο πυρπολώντας τον φλοιό με αρχιδο-βομβίδες που ηλεκτρισμένες αποκολλούνται από τη βουβωνική του χώρα και δημιουργούν πέρασμα μέσα στα σκλήρά γήινα πετρώματα.
Ήξερα κάποτε κάποιον που τον έλεγαν Τσέγγο και ξύριζε τα αρχίδια του για να του τα ρουφάει ένα ουκρανικό πουτανάκι που ‘χε ψαρέψει στο Σιρόκο. Aυτή, κάθε φορά πριν του τα πάρει στο στόμα, τράβαγε κρυφά μια γερή τζούρα από ένα τοξικό διάλυμα που χρησιμοποιούσαν επί κομμουνιστικού καθεστώτος για να καθαρίζουν τo μπουρί της ξυλόσομπας. Αυτό έδινε στον Τσέγγο μία περίεργη αίσθηση φρεσκάδας, τελείως πρωτόγνωρη σε σχέση με την αίσθηση που δίνει το φυσιολογικό τσιμπούκι, η οποία είχε αρχίσει να του αρέσει τόσο ώστε συνήθιζε να λέει, μαναράκι μου, φυσάει Ρώσικος Βοριάς στο παπάρι μου το φουσκωμένο, θα σε χύσω και θ’αρπάξεις πνευμονία σάμπου με γλέιφεις. Με τον καιρό η σκρόφα του ‘χε διαβρώσει τόσο πολύ τ’αρχίδια, που πάνω σε ένα ξύρισμα ο Τσέγγος τράβηξε κατά λάθος λίγο παραπάνω τη δερματοσακούλα και κόπηκε αφήνοντας τα παπάρια του να πέσουν πάνω στα γυαλιστερά πλακάκια του μπάνιου. Ένας ήχος από σπασμένο κλούβιο αυγό, το τελευταίο εξωτερικό ερέθισμα που προσέλαβαν τα εγκεφαλικά του κύτταρα, πριν βγει αιμόφυρτος στην πολυκατοικία με τα μπαλάκια στο χέρι σαν μεταμοντέρνος αστικός Οιδίποδας. -
(deite sth συνεχeia: Πρόγραμμα Καταπολέμησης Υπογεννητικότητας : Άσπιλη Γονιμοποίηση και Φαλλική Ευγονική

9 σχόλια:

  1. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Μιχαλάκη μου πού είσαι??
    το κείμενο περιμένει τον μπακουρογιαννόπουλό του..

    ψυχοδηλωτικά ένστικτα εκτείνοντα πέρα από τα φυσικά τους όρια.. με προσέχεις ??

    κ ένα εξάσφαιρο αιωρούμενο σαν ενοχλητικό κουνούπι δοκιμάζει την υπομονή μου..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. ΑΥΤΟ ΕΙΝΑΙ ΦΟΝΤΟ ΑΓΟΡΙ ΜΟΥ

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. κι αυτό είναι ΕΠΑΝΑΛΗΨΗ δικέ μου...
    .."μήτηρ πάσης μαθήσεως"..
    το καταλάβαμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Michalis σε περιμένω...
    γιατί το πολύ Turka-taka..
    κάνει το παιδί malaka...
    εμένα έτσι..
    -ο γείτονας στην αριστοφάνους-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Είναι η άρχη του Αστικοτροπισμού, αν θυμάμαι καλά(''Ελληνικοί καπνοί''.. ε;..)

    Σκληρός και επικίνδυνος ρομαντισμός...στο χω ξαναπεί (ξημερώνοντας από ατελείωτη ρακομελοποσία και λίγο πριν κάνουμε ''τους Αμερικάνους να προσκυνήσουν''...!!!)

    Υστερικές πυγολαμπίδες στα όρια του ιλίγγου παραδομένες σ' ένα ζωροαστρικό ταξίδι...
    promeneurs solitaires στις μαύρες τρύπες του μετανεωτερικού εργαστηρίου πνευματικής ευγονικής παίζουν παιχνίδια στη πλάτη του χρόνου...

    Ευτυχώς οι λέξεις δεν μας έχουν προδώσει ακόμα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. οι λέξεις δν μας πρόδωσαν αλλά η προδοσία είναι υπαρκτή, υπόρρητη,
    βίαιη... κ στ'αρχίδια μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από έναν διαχειριστή ιστολογίου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή