tag:blogger.com,1999:blog-3356951469194478165.post8550545951771769677..comments2023-11-05T13:23:33.316+02:00Comments on timou_radi: a "shoot the dog" story: dr. Mpelimpasakis (2) :Featuring Fellow DoctorsUnknownnoreply@blogger.comBlogger1125tag:blogger.com,1999:blog-3356951469194478165.post-90460099129025867972007-11-20T23:40:00.000+02:002007-11-20T23:40:00.000+02:00Στο “shoot the dog” δεν συνηθίζουμε να γράφουμε κε...Στο “shoot the dog” δεν συνηθίζουμε να γράφουμε κείμενα θέσεων. Ασχολούμαστε με ένα χόμπυ, ένα μικρό μεράκι, να γράφουμε, και μάλιστα χωρίς ιδιαίτερες αξιώσεις. Υπάρχουν δύο αναρτημένες πανεπιστημιακές εργασίες, οι οποίες βεβαίως και βρίσκονται στις παρυφές αυτού που θα μπορούσε να ονομαστεί κείμενο θέσης, ωστόσο διατηρούν ένα μίνιμουμ επίπεδο τεκμηρίωσης ξεφεύγοντας έτσι από την ως άνω προαναφερθείσα κατηγοριοποίηση που ενέχει στοιχεία υποκειμενικότητας, κριτικής έστω υποκειμενικότητας, εντούτοις όμως υποκειμενικότητας. Και δεν γουστάρουμε αυτό το είδος γραφής, γιατί παίζει παντού, στο ίντερνετ, στα κανάλια, στις εφημερίδες, η Ελλάδα έχει γεμίσει γνώμες, λόγια πολλά, κριτική επί του συμβάντος, και γνήσιο συμβάν, έμπνευση, μηδέν. Τέσπα, ακόμη κι αυτό εδώ το προλογάκι με χαλάει που το γράφω γιατί εκφράζω θέση φανερά.<BR/>Όμως παίζει μεγάλο ενδιαφέρον η φάση με τα Ζωνιανά, γιατί τα ναρκωτικά ως παθογόνα αισθητική, και ως πλαίσιο δόμησης μυθιστορηματικών χαρακτήρων έχουν εμπνεύσει αυτό το μπλογκ και θα συνεχίσουν να το κάνουν για όσο οι συγγραφείς εδώ πέρα βρίσκουν κάποιο νόημα, ερέθισμα, ή εν πάσει περιπτώσει μέχρι να ωριμάσουν και να βρουν κάτι καλύτερο, που να παράγει ενδιαφέροντα κείμενα. (ετοιμάζεται νέα ανάρτηση με subprime θέμα και αναφορές από διεθνή οικονομικά) Τέσπα, αυτή είναι η φάση γύρω μας, εμείς αυτά βλέπουμε, αυτά μας νανουρίζουν από βρέφη ως προσλαμβάνουσες της εποχής, και τα κείμενά μας δεν μιλάνε για την βουκολική ύπαιθρο του Πάνου Καρνέζη για παράδειγμα (που είναι μια χαρά τυπάς παρεπιπτόντως) πώς να το κάνουμε, και μακάρι όντως να γράφαμε για ηλιοβασιλέματα και μπουρζουάδικους έρωτες αλλά δεν ξέρουμε πώς γίνεται.<BR/>Όλοι είδατε ότι ο κλασικός διαχωρισμός σκληρά-μαλακά υποχώρησε εσχάτως για χάρη του καινοφανούς εξαρτησιογόνα-μη εξαρτησιογόνα, ουδεμία αντίρρηση, θέτει άλλωστε τό θέμα σε σωστότερη βάση (όχι απόλυτα σωστή βέβαια) και επίσης όλοι είδατε ότι υπάρχουν έγγραφα που τεκμηριώνουν ότι το Κράτος ήταν πληροφορημένο. Επίσης ακούσατε ότι το θέμα παίζει τουλάχιστον είκοσι με εικοσιπέντε χρόνια, και ότι κανένας δεν μιλάει α) από φόβο β) από συμμετοχή άμεση γ) έμμεση μέσω μιζούλας, (αστυνομική-πολιτική- ή/και δικαστική κάλυψη) δ)από αυτό τον ιδιότυπο ελληνικό αντικρατισμό -τις γνωστές θέσεις για το κλεφταρματολίκι που δεν τελείωσε με την Εθνεγερσία- ε) από την ιδιότυπη κοινωνική ομπρέλα που στήνεται αθόρυβα πάνω από το «άγιο χασισάκι» (και πάλι, ο Πετρόπουλος είναι κορυφαία μορφή στα «ελληνικά» γράμματα και δεν υποννοούμε τίποτα). <BR/>Αυτό που θέλουμε να πούμε για να τελειώνουμε και γρήγορα είναι ότι το θέμα Ζωνιανά- σκάει με έναν τρόπο που βρωμάει από χιλιόμετρα, και ότι εντέλει τίθεται στην ελληνική κοινωνία το δίλημμα, αυτά είναι τα χάλια μας, -ή αυτά θα πάρετε ή ας μιλήσουμε για αποποινικοποίηση τώρα.- Από το καρτέλ του Ψηλορείτη στο καρτέλ του Κράτους. Απλά με τόσο μείζων ελληνορθόδοξο-πατριωτικό κατεστημένο αλλά και τις ομάδες πληθυσμού που βρίσκονται στις παρυφές του, η όλη εισήγηση θα ήταν σκανδαλώδης, όπως και πράγματι υπήρξε κάθε φορά που εγέρθηκε σε επίπεδο δημοσίου διαλόγου. Αυτά, you ‘ve got your own brains anyway, feel free to post your own thoughts, κι αν είναι conspiracy φροντίστε please να ‘ναι τίποτα καλό :-)))Anonymousnoreply@blogger.com