PPP: People's Poetry Party (right wing bloc, left wing bloc, and writers' block)

Των απόρων οι αλήθειες, οι κατασχέσεις κι οι γκρίνιες
Σε μια τρώγλη λαμπερή σου στοιχειώνουν το νού
Στα πατούμενα πέταλα σου απλώνουν παντού
Το ματάκι μου βλέπεις που σου κλείνω απ’τις γρίλιες

Μες στο πλήθος το αλαλάζον εσύ μοιάζεις πατέρας
Στο ημίονό σου έχεις βουλευτή πινακίδες
Στα Ιεροσόλυμα θα σου πουν οι Γραφές πως δεν είδες
Των Ρωμαίων τα έργα για να φέρεις εις πέρας

Παραγγέλνω κρασί στων εθνών τα υπόγεια
Σε παζάρια ανόσια με πραμάτειες δεμένες
Του ντελάλη οι φωνές, ομορφιές νεοφερμένες
Σκλάβοι αράπηδες με χαλκάδες υπακούουν στα λόγια

Θα με είπης, ήμουν φαύλος, μωρός, Λογοκλόπος
Μα μετανοημένος τώρα αγκαλιάζω λεπρούς στη Συναγωγή
Δεν είναι η σκόνη που σε κάνει στα σανδάλια, περιπατητή
Μα οι λεπροί που γιάτρεψες, και τα παιδιά, κι ο Άγιος που είδες Τόπος

Χωρίς αυτά πως ζητάς να μη σε κυριεύσουν δαιμόνια
Κι αρχαίοι επάνω σου κατάρες να μη ρίξουν θεοί ;
Όταν ελεύθερο το χώρο για πλεκτάνες αφήνεις εσύ
Το ταγκαλάκι, ο βελζεβούλ, κι ο διάολος σφυροκοπούν τ’αμόνια

Μείνε τώρα δεμένος σε αγρίων παλούκια
Σαν το σφάγιο δεμένος σε αράπικα ξόρκια
μα παλεύεις... δεν πρέπει... σε κρατάει ένα σώμα
που το πούλησες για υπηρέτη σε λευκούς με τσιμπούκια