Τα ψέμματα των δισεκατομμυρίων

Είναι δυνατόν να πιστεύουν, ο Βενιζέλος για παράδειγμα, ότι φάγαμε το παραμύθι πως έδωσε τη μάχη λέει να ανακουφίσει τις πλάτες των μελλοντικών γενεών από χρέος ύψους 100 δις;

Μπορεί έτσι να λέει στον εαυτό του, σαν άξιος επίγονος της ασθένειας του όψιμου νεοφωτισμού που κατά καιρούς χτυπάει τους πολιτικούς άνδρες που φέρονται να έχουν «αυξημένο» ειδικό βάρος σε σχέση με τους διπλανούς γυμνοσάλιαγκες του παραπίσω και του μπροστινού εδράνου της Βουλής. Και που τελικά πριν το καταλάβουν καλά-καλά καταλήγουν να γίνονται Κονδύληδες και Μεταξάδες. Αυτή όλη η περιπτωσάρα του Βενιζέλου είναι παραδειγματική εξόχως, και φωτίζει να πούμε και την άλλη μυστηριώδη περίπτωση, του Γιώργου του Γιαουρτά, που αναρωτιέται γιατί ο κόσμος δεν τον αγαπάει ενώ για χρόνια έτρεχε με 100 χιλιόμετρα μακριά απ΄ τον κόσμο των γειτονιών και ταυτόχρονα έχτιζε φήμη πασαλείβοντας τα μούτρα του με αριστοφανικό ψιμύθιο που του πρόσφεραν απλόχερα οι τηλεοπτικοί πραιτωριανοί της άρχουσας τάξης να πούμε, της τάξης του χώρια στη μάσα μαζί στον αγώνα.

Αν ζούσε ο Καζαντζίδης τι θα γινόταν; Όχι γιαούρτια, προβατίνες ολόκληρες θα του φέρνανε να τις κάνει σφαχτάρια στο κουρμπάνι της φτωχολογιάς. Πάρε το βιος μας Στελάρα θα του λέγανε, και κάνε το ο,τι θες, να ταϊσεις τους φτωχούς εσύ.

Και τι θα έλεγε ο Καζαντζίδης σήμερα αν ζούσε, σχολιάζοντας το γιαούρτωμα; Είμαι σίγουρος, και κόβω το κεφάλι μου γι’ αυτό που θα πω. Θα έλεγε ότι αυτοί οι Κύριοι που κάνανε σ’αυτόν τον Κύριο αυτό που κάνανε, να μη τολμήσουνε να έρθουνε σε δική μου συναυλία καμιά μέρα, γιατί έτσι και τους δω θα βάλω το Λαό μου να τους κάνει μαύρους στο ξύλο, αφού αυτή είναι η μόνη γλώσσα που καταλαβαίνουν οι φασίστες όλων των αποχρώσεων και όλων των ιδεολογιών, (δηλαδή όλοι οι οπαδοί των ιδεολογιών, θα προσέθετα εγώ, αφού ο οπαδισμός ο πολιτικός και ιδεολογικός είναι λανθάνον φασισμός να πούμε που λανσάρεται ως υπεύθυνη κοινωνική στάση, και η πρώτη πρέζα δωρεάν φιλαράκι).

Αλλά αυτό με τα 100 δις ξεπερνάει να πούμε κάθε φαντασία. Μιλάμε για 370 χρέος εκ των οποίων γύρω στα 170 ξέρω εγώ έχει η ΕΚΤ και απ’ τα 200 που μένουν κουρεύονται τα 100, που στην πραγματικότητα κουρεύονται λέει 175 περίπου, δηλαδή «όφελος» 85 δις από τα οποία τα 60 περίπου είναι όλα εντός Ελλάδας. Δηλαδή ξαλάφρωσε τους Έλληνες, ιδιώτες και ασφαλιστικά ταμεία, τράπεζες και ραντιέρηδες και το κακό συναπάντημα από 60 δις που μετά θα τα ψάχνει για να τους ανακεφαλαιοποίησει και να μη καταρρεύσει η οικονομία ξέρω ‘γω και παπαριές. Δηλαδή όλη η ιστορία είναι για καμιά 20αριά δις απ' αυτά που χρωστάμε στο εξωτερικό. Και καταστρέφεται όλη η περιουσία των Ταμείων του Λαού για το τυράκι αυτό. Πόσο μαλάκας είναι ο τύπος δηλαδή.

Δεύτερο, και εξίσου βασικό, λέει ότι είναι εκατό δις. Μα ρε αρχίδι της κοινωνίας, τις ονομαστικές τιμές μας λες; Eπειδή δεν καταλαβαίνει η Κυρία και θέλει Λαζόπουλο να τις το κάνει λιανά πας να εγκληματίσεις κιόλας; Bγάλε τα κουπόνια επιτοκίου στα καινούρια ομόλογα, βγάλε τα μετρητά από ΕFSF ξέρω ‘γω, βγάλε και την άλλη την εξυπνάδα που σου ‘πανε κι έβαλες μέσα μαλάκα, τη «ρήτρα ΑΕΠ» που τους χαρίζει πλούτο μελλοντικό από πετρέλαια και δεν ξέρω ‘γω (είπα να γίνω και ‘γω λίγο λαϊκιστής, είναι γλυκός ο άτιμος) κι έλα μετά να μου πεις για 100 δις, μαλάκα, ούτε αριθμητική δεν ξέρεις, φαταούλα.

Και μιας και πήρα φόρα, να πω και το άλλο. Πάει λέει, διαβάζω, ο Τσίπρας να κάνει αγωγή στη Βild γιατί τον είπε λέει καμπούρη και σπυριάρη ενώ αυτός είναι ωραίος και μάχεται για την ελευθερία πάνω στο άσπρο άλογο. Βρε λιμοκοντόρε αυτό σε πείραξε; Που το διάβασε όλος ο γερμανικός λαός και το συζητάει στα σπίτια του αυτό δεν σε νοιάζει; Δηλαδή άμα αποζημιωθείς στο δικαστήριο ξέρω γω, σαν τον Γιακουμάτο ή τον Παπαντωνίου ή τον Πετσάλνικο ξέρω ‘γω, η φήμη σου θα έχει αποκατασταθεί; Eίναι τώρα αυτό πολιτική με τα δικαστήρια; Δηλαδή άμα είναι πομερανός  γρεναδιέρος ο δικαστής και σου ρίξει καμιά τάπα στη μούρη πάει να πει ότι εσύ είσαι τρομοκράτης; Mάλλον μαλάκας είσαι. Οπότε καλά κάνουν κι αυτοί και σε λοιδωρούν για πλάκα. Ετσι για να μιλάμε λίγο τούρκικα τώρα, γιατί με την πολλή λογική μπούχτησα πια.

Επιπλέον, για να δεις πόσο λάκαμας είσαι -ακόμα πιο πολύ δηλαδή, και πώς ειρωνεύεται η ιστορία αυτούς που παθαίνουν αυτό που εύχονται (σαν τον μπουμπούκο που αναγκάστηκε να βιώσει την ανεργία της πατριωτικής του θυσίας) έπρεπε να φτάσεις σαράντα χρονώ μαντράχαλος για να καταλάβεις τις αρετές της ελεύθερης οικονομίας. Γιατί φιλαράκι, σε αντίθεση με την Αλέκα που έσπευσε να μιλήσει με χλιαρά συγκρατημένη καχύποπτη αισιοδοξία που ποιεί την ανάγκη φιλοτιμία για το πατατοκίνημα, εσύ την πάτησες και το υποδέχτηκες χεσμένος από τη χαρά σου. Διότι στο ΚΚΕ που είναι μελετημένοι οι άνθρωποι και όχι ερασιτέχναι, κάθησαν και τα ‘βαλαν κάτω και είπαν ότι δεν μπορούμε να υιοθετήσουμε ένα κίνημα που υποστηρίζει την «ελεύθερη αγορά με ανόθευτο ανταγωνισμό» που είναι το αξιακό ευαγγέλιο της ΕΕ και που είναι στη πραγματικότητα αυτό που συμβαίνει με την πατάτα. Διότι αν στηρίξουμε τον ακηδεμόνευτο από μεσάζοντες μεταπρατισμό στα προϊόντα του πρωτογενούς τομέα, ύστερα η φωτιά θα πάει σ’ όλο το φάσμα του εμπορίου και της οικονομίας και ο κόσμος θα καταλήξει να ψωνίζει αλέυρι απ’ τους μύλους, αμάξια απ’ το εργοστάσιο και Ι pad απ’ τη Σίλικον Βάλεϋ, και ύστερα –σε βάθος χρόνου δηλαδή όταν η οικονομία προσαρμοστεί στο νέο καταμερισμό εργασίας- δεν θα απομείνει ούτε ένα «μέσο παραγωγής» για να κοινωνικοποιήσουμε εμείς. Xώρια η υπεραξία που στο βάθος παραμένει άθικτη. Για να μη μιλήσω για τράπεζες… 

Έτσι σαν σαρακοστιανό μεζεδάκι για σκέψη… 

(PS. το παρόν γράφτηκε πριν την ηλίθια ενεργοποίηση των CACs, ήτοι Collective Action Clauses που έφεραν το πετσόκομα του αιώνα στην περιουσία των ασφαλιστικών ταμείων του εργαζόμενου ελληνικού λαού. Τα νούμερα ως εκ τούτου είναι πλέον κατά τι διαφορετικά, εκείνο δε που τείνει εγγύτερα πλέον προς την έννοια της προδοσίας, κατά τι φανερότερο.)