Παρασκευή 18 Ιανουαρίου 2008

Λάμψη (εναλλ.τίτλοι : "η έξοδος" "το χρυσαφένιο άγγιγμα" "a window of opportunity")

Στη γωνία χλωμή ξέρω πως είσαι καθισμένη του τοίχου
Μας χωρίζει μία πόρτα κεντημένη με λουκέτα χρυσά
Δεν μπορώ να σε δώ μα από πίσω μου φέγγει ο ήλιος
Στο παράθυρο στέκει η έξοδος το δωμάτιο όμως είναι ψηλά

Της ελπίδας οι τύψεις με λαλιά το δωμάτιο προικίζουν
Το παράθυρο λέει, “ονομάζομαι βήμα πριν το κενό”
Το βλέπω με φόβο στην ασέλγεια του ήλιου πνιγμένο
Και τον νόμο να αφήνει τον βουβό βιαστή ζωντανό

Οι φωνή σου από μέσα έχει αρχίσει να σβήνει
Με ντροπή όταν λες ότι πέταξες μακριά τα κλειδιά
Τις σκιές στο δωμάτιο βλέπω ολοένα σκορπίζουν
Σαν απόνερα ενός ήλιου που αρμενίζει βαριά

Χρυσαφένια τα κύτταρά μου απ’του Μήδα-Ήλιου το άγγιγμα
Λαμπυρίζουν στο σώμα μου που θυμίζει χρυσή κιβωτό
Σκορπισμένα στο χώμα φλουριά σκεπάζουν το αίμα μου
Κι η Πλεονεξία προσθέτει: “μέχρι το τέλος σε οδηγώ”...

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου