Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

ΕΝΑ ΓΙΑ ΤΟ ΔΡΟΜΟ (8-6-05)

Και χωρίς να θέλουμε.. πηγαίνουμε...
ασθμαίνοντας, χολαίνοντας, ρεμβάζουμε πεθαίνοντας
μα πίνουμε γελώντας και τα λέμε αγκομαχώντας,
σε ανηφόρες κοινές, ιδρωμένες, παλιές, κουρασμένες και τσιγγάνικες,
με τρίκυκλα, μοτοποδήλατα, μονόγκαζα, λεωφορεία, και τραίνα.
Θα γουστάρουμε αν ζήσουμε, να δακρύσουμε και να ιδρώσουμε,
να χτυπήσουμε τοίχους, γροθιές, πόρτες, κεφάλια και εισιτήρια,
να φιλάμε κόκκινα χείλια, μωρά του γείτονα, τσίλιες και κατουρημένες ποδιές, τα ρούχα μας για να έχουμε τα μισά,
μπαρουτοκαπνισμένες πελοποννησιακές εικόνες της Παναγίας,
σταυρουδάκια από τιμιόξυλο και λερωμένα χέρια παπάδων,
να βρωμιστούμε μέσα σε τζάκετ, σακάκια, μπουφάν, αδιάβροχα
και μάλλινες φανέλες από τη λαική ή τους Κινέζους
σε ψητοπωλεία, σουβλατζίδικα, χασαποταβέρνες, και καντίνες
σε χεσμένα παγκάκια, πλατείες, σταθμούς και πεζοδρόμια
σε έρημα συνοριακά φυλάκια με θέα διερχόμενα δουλεμπορικά
και καημένα πακιστάνια που για μόνη προίκα έχουν τη ψώρα
μέχρι να κάνουν το πρώτο τους μπάνιο στον Άλιμο.

«Αυτά για αρχή φίλε. Αντέχεις...;»
_«Άιντε μπάρμπα-Γιαννακάκη..!»

Και μετά κουρασμένοι από τη μπετοναρισμένη Σμύρνη, στο Αιβαλί,
αραχτοί θα χαλαρώνουμε σε σιέστα νεοκεμαλική
καθώς η Πόλη θα σιγομουρμουράει γελαστή το νανούρισμα
ενώ εμείς αραχτοί θα χτυπάμε μύγες
με ένα λιγομίλητο μουφτή στα παράλια.
Και η αινιγματική Τζιοκόντα με τις εφτά καμπύλες
θα μας γνέφει αγόρια...τσακιστείτε που σας λέω...
..προτού καταρρεύσει η Παχιά Σουλτάνα και σας πιάνουν τον κώλο
στο φραπέ το εκμέκ και το κεμπάμ οι ελληναράδες δραγουmoney...
..αυτοί στη ξεφτίλα θα γεμίσουνε τη θάλασσα του Μαρμαρά
παραθαλάσσια σπα και γιώτ-κλαμπ για τις απονομές της Heaven..

Όσα φέρνει η ώρα δεν τα φέρνει ο χρόνος,

γι’ αυτό σε προκαλώ, σε παρακαλώ και σε ξορκίζω,
Ακόμα κι αν την πατήσουμε αδερφέ μου,
και καταντήσουμε για να πληρώνουμε να κάνουμε ντάνες τα ευρώ
όπως με τα κατοστάρικα του κερασφόρου Αλέξανδρου,
θα υπάρχει πάντα το μπάλκαν φλέξιπας,
και εκεί μπορείς να χαλαρώσεις γιατί δεν προβλέπω
ραγδαία μεταβολή μέχρι το 2010-15.

3 σχόλια:

  1. Αυτό είναι από μια παλιά "συλλογή", αν θυμάσαι άγη ρούμη..
    τότε που σκάγαμε στου λακ ονειροπαρμένοι με χαρτιά κ μουσικές...
    είπα στον τίμο να ποστάρει για να θυμηθείς..
    -agios-

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Η λύση είναι μια και στριφογυρίζει στο κεφάλι μου εδώ και δυο μέρες σαν μιξεράκι του καφέ εκμέκ που λες και συ.
    Τσιμπάμε δανεικά και αγύριστα από όλους τους συγγενείς (μα όλους!!!) για κάποιο λόγο τύπου "θέλω να κάνω προσθετική στον π....ο μου γιατί όλα τα γκομενάκια μου τη λένε για το μέγεθος και μου ρίχνουν την ψυχολογιά ρε θείε, γι’ αυτό σου λέω θα με σώσουν τα 500 Euro και σου τα δίνω σιγά-σιγά", και την Κανά για ξωτικά νησάκια με περίεργα ονόματα όπως Μπιου-Μπιου, Ρίμπα, Αϊγαμηθείταιολοιουενος Αϊρες και τα σχετικά! Τα υπολοιπα είναι στη βούληση του καθενός, πάντως εγώ με βλέπω να φτιάχνω ένα Χαβανομπαράκι στην όχθη κάποιας καταπράσινης παραλίας με μόνη μου ασχολία να φτιάχνω τα κοκτεϊλάκια μου και να προσέχω το μαύρισμα μου!
    Tα είπα και του Λακ προχθές που ήταν και αυτός σε παρόμοια ψυχοσυνθετική αφασία .
    Αυ(π)τά….

    ΑπάντησηΔιαγραφή