Ωφέλιμον ούτω εμαυτόν τη Πολιτεία και ανθρώπων Κοινωνίαν παρέχων*

Εντάξει το μόνο σίγουρο είναι ότι δεν θα ξαναπιω κόκα κόλα zero γιατί έχει λέει κυκλαμικό οξύ για γλυκαντική ύλη, η οποία είναι απαγορευμένη στην αμερική εδώ και σαράντα χρόνια κ εκτός του ότι είναι καρκινογόνα προκαλεί κ εκφυλισμό ή κάτι τέτοιο τέλος πάντων, που λέτε??? στους όρχεις φυσικά –οπότε καλύτερα κώνειο στο εξής παρά κοκα κόλα zero.
Που με φέρνει στο δεύτερο που ήθελα να πω, δηλαδή την ορκομωσία μου στο μάστερ όπου ξαναείδα τους συναδέλφους μου κ μου ήρθε κάτι μεταξύ ιλίγγου κ αναγούλας -που φυσικά έχει να κάνει τελείως μα τελείως κι εξ ολοκλήρου με μένα γιατί αυτοί δν φταίνε σε τίποτα. Μάλιστα τρεις από αυτούς παντρεύτηκαν, και δύο απ αυτούς τους τρεις ήρθαν με το μωρό στο καροτσάκι γεγονός που με εντυπωσίασε περισσότερο απ’όλα μέσα στην όλη εξτραβαγκάν αμερικανιά με την μαύρη τήβεννο και το οικόσημο του πανεπιστημίου περασμένο στην πλάτη και τα μαύρα τετράγωνα καπελάκια με τις μωβ φούντες που μας κάνανε σαν παραγινωμένους χάρρυ πότερ στα λέητ τουέντης – κ σαν μέλη της Στοάς της Μεγάλης Ανατολής τις πρυτανικές αρχές -που καθόμουν κ σκεφτόμουνα ότι τώρα αυτοί οι συνάδελφοί μου θα περιμένουν αμέσως αμέσως μετά από την δικιά τους την ορκομωσία και την ορκωμοσία του νεογέννητου που θα φέρουν να την παρακολουθήσουν τα αγέννητα εγγόνια του μέσα από κατεψυγμένες γυάλες με σπερματοζωάρια στην προσπάθειά τους να μας πείσουν είτε ότι απλά είναι θύματα lifestyle προσέγγισης της ζωής, ή ότι απαιτούν τα ίδια και περισσότερα από τα δικά τους παιδιά ή ότι δεν είχαν τάχα μου τάχα μου που να τα αφήσουν και τα έσυραν μέσα στην πολυκοσμία και τα φλάς και τις μαύρες τηβέννους σ’ ένα χωριό όχι με έναν αλλά με σαράντα δρακουμέλ –σιγά μην έφερνα εγώ τον δικό μου μπέμπη σε ένα τέτοιο περιβάλλον.
Επίσης δεν φταίνε σε τίποτα που ήταν όλοι ικανοποιημένοι με την στιγμή εκείνη, λες και την περίμεναν από καιρό που ας μην είχα εγώ τον πατέρα μου που δν ειχε μπορέσει να ρθει στην πρώτη μου ορκωμοσία κ ανάθεμα αν θα πήγαινα σου λέω κι ας μην ήταν οι γιαγιάδες μου που τους το χα τάξει να πάρουνε χαρά κ αυτές οι κακομοίρες και μη τον είδατε τον τίμο αλλά ας όψεται κι η μάνα μου που είναι σαν την υπόθεση με τον μπαμπά και τις γιαγιάδες μόνο στο πιο βαρύ ακόμα, οπότε ντύθηκα τα ολοκαίνουργια σενιέ ρουχαλάκια μου που μου κόστισαν μία περιουσία φυσικά -ας όψεται η βιπίλα που μας δέρνει εδώ πάνω- κ πήγα να διεκδικήσω αυτά που μου ανήκουν, δηλαδή ένα τεράστιο πάπυρο με την ονοματάρα μου κάτω από το σήμα του πανεπιστημίου κ ένα αναμνηστικό εγχάρακτο στυλό δήθεν φίρμα που μπορεί κ να είναι όντως φίρμα αλλά εγώ να είμαι τόσο λαϊκάτζα που δν μπορώ να καταλάβω τη διαφορά.
Κατ αρχήν φωτογραφήθηκα με πάσης φύσεως συναδέλφους σε χαρακτηριστικά αφελή ενσταντανέ που θα δημοσιευτούν μετά από χρόνια εν μέσω οικονομικών σκανδάλων με οικονομικές καταχρήσεις κ μοιραίες γυναικες αράχνες. Όλα τα είχαμε στο τμήμα μου, όλα κ με το παραπάνω αλλά εγώ το δηλώνω με καμάρι έμεινα αμέτοχος σε πάσης φύσεως παρασκηνιακές διαδικασίες τόσο μεταξύ αυτών που τις υποκινούν όσο κ μεταξύ αυτών που τις καταδικάζουν. Όχι δηλαδή ότι τα είχα καλά με όλους ή ότι δν μ ενδιέφερε τι γινόταν απλά εγώ κοιτούσα τα συννεφάκια μου εκεί ψηλά στο γαλάζιο του ουρανού κ παράλληλα φρόντιζα να κρατάω καλά το κωλαράκι μου μη μπει μέσα καμιά αδέσποτη κ έχουμε πρόβλημα.
Το βασικότερο της υπόθεσης μέσα σ όλα ήταν που έμαθα ότι βγήκα δεύτερος ανάμεσα στους σαράντα του έτους μου και προβληματίστηκα ιδιαίτερα επειδή αυτό σημαίνει είτε ότι είμαι σπασίκλας περιοπής ή ότι το σύστημα είναι τέτοιο που αριστεύεις χωρίς προσπάθεια που σημαίνει ότι το σύστημα είναι μαλακία κ μελαγχόλησα. Η αλήθεια είναι ότι εγώ απλά είμαι ιδιαίτερα ταλαντούχος αλλά σε κάθε περίπτωση η μελαγχολία διογκώθηκε έτι περαιτέρω κ με σκέπασε ολόκληρο σαν τη σκιά του σούπερ κακού στα κόμικς που ο καλός βάζει τα χέρια μπροστά στο πρόσωπο κ υποχωρεί σε κάποιο στενό με γουρλωμένα μάτια κάθώς η σκιά του κακού πλησιάζει να τον καταπιεί- γιατί αυτό σημαίνει ότι χαραμίζομαι αφού εγώ ούτε στη δημόσια διοίκηση μπήκα ούτε στο υπουργείο εξωτερικών μπήκα ούτε σε ένα τόσο δα υπουργείο όπως το οικονομικών ή το υπεχωδέ δεν μπήκα ούτε επιστημονικός σύμβουλος τάδε έχω γίνει, ούτε στέλεχος τάδε στην υπηρεσία τάδε παύλα εταιρεία τάδε παύλα οργάνωση τάδε παύλα θεσμική κουράδα τάδε παύλα παύλα παύλα σκατά παύλα κουράδες τελεία.
Με όλα αυτά να χουν γίνει σούπα μέσα στο μυαλό μου κ τον μπαμπά του πρώτου στους σαράντα να σαβουρώνει και με τις δυο μασέλες σαν τον taz λες και τον είχανε νηστικό μέρες κατηφόρισα με δύο φιλαράκια σ ένα τσιπουράδικο όπου ήπιαμε μόνο δύο μισόκιλα κρασάκι γιατί αναγκαστικά έπρεπε να φύγω. Το υπηρεσιακό μου απ’το στρατόπεδο έληγε στις έξι το απόγευμα και με την απεργία του μετρό ίσα ίσα που θα προλάβαινα...
Γιατί εγώ κουφάλες μου μπορεί να μην έχω γίνει κάτι αλλά... έχω πάει ΣΤΡΑΤΟΟΟΟ, ΜΑΛΙΣΤΑ ΣΤΡΑΤΟ ΚΥΡΙΕ και να σου πω και κάτι μόνο μετά από χρόνια καταλαβαίνεις τα καλά του στρατού, μάλιστα μετά από χρονια, ναί μετά από πολλά χρόνια, αλλά είναι καλό, στρατό, ναι έχω πάει στρατό, στρατό παύλα στρατό παύλα στρατό παύλα κουράδες...

*ακροτελεύτια φράση του όρκου των διπλωματούχων