Η Ποίηση του Αριστομένους *

Ένας συνάδελφός μέσα στην παράνοια κ την κατάθλιψη του ελληνικού στρατού και της ταχυδρομικής του βάσης (γιούπιιιιιιιιιι ζήτω το 902 ΒΣΤ), φίλος μου και ποιητής, ο Γιώργος ο Πρεβεδουράκης, (που μάχεται ηρωικά κάθε πρωί στο βιετνάμ της επίδοσης όπως χαρακτηριστικά λέει, μου συνέστησε να ενσκύψω στην ποιητική συλλογή ενός αξιόλογου νέου ανθρώπου, ο οποίος -σε αντίθεση με την αρχετυπική εικόνα του ποιητή που μπορεί κάποιοι από εμάς να έχουμε από τα σχολικά μας βιβλία, (δηλαδή του μπουρζουά ξύστη αρχιδίων που κατασκευάζει μεγαλόπνοες συνθέσεις για λογαριασμό ολόκληρης της ανθρωπότητας) ο συγκεκριμένος οικονομώντας τα ποιητικά του εργαλεία, αποκαθάρει τον ποιητικό του πόθο από εξιδανικεύσεις και φιλοσοφεί την τέχνη του με καλοδουλεμένη γλώσσα που κρύβει ενάργεια κ εμπνέει εμπιστοσύνη. Ισως έχει να κάνει με το γεγονός ότι δεν είναι καθόλου μπουρζουάς κ δουλέυει καθημερινά για να βγάλει το ψωμί του, ή πάλι ίσως έχει να κάνει με μία ιδιαίτερη κ προσωπική του επιλογή που να ερείδεται στις καταβολές του ως ανθρώπου κ στις λογοτεχνικές του επιρροές. Συζητάγαμε με τον Γιώργο ότι το παρακάτω ποίημα δεν τον αντιπροσωπεύει χαρακτηριστικά, στο βαθμό που ποιήματα όπως το παρακάτω δεν κυριαρχούν αριθμητικά κ ποσοτικά μέσα στη συλλογή του. Μου άρεσε όμως, και επειδή όπως μου είπε όταν του το δειξα, όλως τυχαίως είχε κάνει αίσθηση κ σε εκείνον όταν το πρωτοδιάβασε, το αναδημοσιεύω στον ταπεινό τούτο μπλογκότοπο.

"Ο ποιητής Αριστομένης τον 3ο αιώνα προ Χριστού

έγραψε 52.526 στίχους.
Απ' αυτούς βρέθηκαν οι 10.313
ενώ 42.213 στίχοι αγνοούνται.
357 στίχοι θεωρούνται ακαδημαϊκού επιπέδου,
αλλά μόνο 23 είναι ανθολογημένοι
σε διάφορα βιβλία κατά καιρούς.
Ένας στίχος του, ενέπνευσε έναν Ιταλό ποιητή
της Αναγέννησης
κι έγραψε ένα σχετικά μέτριο ποίημα
ενώ ο ίδιος στίχος μπήκε ως μότο, στο διήγημα
ενός σύγχρονου Έλληνα διηγηματογράφου,
που κατηγορείται απ'τους βιβλιοκριτικούς
για επαρχιωτισμό.

*Από την ποιητική συλλογή "Ντυμένος Επίσημα", Σπύρου Θεριανού,
εκδ. Πλανόδιον, Δεκέμβριος 2008