Πέμπτη 15 Μαΐου 2008

ωωω-ω, ωωω-ω, δέρνω-μπάτσους-γιατί-μπορώ

Περί αποποινικοποίησης

Είχα γράψει ένα διήγημα με σκοπό να το ποστάρω σε ανύποπτο χρόνο όταν θα το έκρινα εγώ σκόπιμο. Μάλιστα τελειώνοντας παρέθετα ένα «σχόλιο του συντάκτη» προκειμένου να καταστήσω σαφές τί πιστεύω σε προσωπικό επίπεδο πέραν αυτών που περιέγραφα στο κείμενό μου, το οποίο μάλιστα διεπόταν από παιγνιώδη διάθεση κ σχετικά χαλαρή ατμόσφαιρα. Αφορμής δοθείσης όμως από το «φεστιβάλ» legalize it που έμαθα από φίλους ότι έλαβε χώρα στη γεωπονική και από τη σημερινή (15-05-08) εκπομπή «ράδιο αρβύλα» που προβλήθηκε από τον αντ1, αισθάνθηκα την ανάγκη να γράψω μερικές σκέψεις μου χωρίς αισωπικό πνεύμα και περιστροφές μιας κ όλοι στολίζουν το γαϊτανάκι του δημοσίου διαλόγου με φύλλα ινδικής κάνναβης λες κ ο επιτάφιος του πάσχα να ήταν όχι του χριστού αλλά του μπομπ μάρλεϋ. Το σχόλιο που παρέθετα στο τέλος του διηγήματος μου είχε ως εξής:
"Πίνω μπάφους και παίζω προ?" - σχόλιο για μια κοινωνία σε γενικευμένη αφασία -
>
To αφήγημα που μόλις διαβάσατε είναι καθ’ολοκληρίαν φανταστικό. Το “shoot the dog” τάσσεται αναφανδόν εναντίον της χρήσης και εμπορίας ναρκωτικών. (όχι ότι μας αφορά φυσικά αλλά αν μας ρώταγαν κατά τη διάρκεια ενός κεντρικού δελτίου είδήσεων αυτό θα απαντούσαμε.)
Κυρίως δε, αποστρέφεται μετα βδελυγμίας, την σύνθετη κοινωνικοπολιτική διαστρέβλωση του θέματος, τόσο όσον αφορά τον κοινωνικό στιγματισμό των χρηστών και την ποινική τους δίωξη για μικροποσότητες, -και τη φυσικά συνακόλουθη αγκύλωση της κοινωνίας ως προς το να αποδεχτεί τα άτομα αυτά ως πραγματικούς ασθενείς, ως εξαρτημένα άτομα που χρήζουν κοινωνικής φροντίδας και ιατρικής στήριξης,- όσο και για την de jure άφεση αμαρτιών σε υψηλής κοινωνικής στάθμης πρόσωπα που ξεγλιστρούν από τα χέρια του νόμου με πρόσχημα ιδιοφυείς και σχεδόν ιατρικά καινοτόμες δικαιολογίες όπως το εσχάτως ισχυρισθέν «τα γραμμάρια κοκαϊνης που βρέθηκαν στην κατοχή του πελάτου μου, προορίζονταν για αποκλειστικά δική του χρήση προκειμένου να καταπολεμήσει την έξη του στο αλκοόλ».
Επίσης όπως έχουμε αναφέρει και σε παλαιότερο σχόλιό μας για την
υπόθεση Ζωνιανών, αντιμετωπίζουμε ως ηλίθια, νευρωτικά και ανασφαλή υποκείμενα, συγκεκριμένα άτομα που εκφέρουν –φευ- δημόσιο λόγο, και τα οποία επιθυμούν να μαστουρώνει όλη η Ελλάδα ελεύθερα, προκειμένου αυτοί να αποποιηθούν τις ευθύνες για την ιδεολογικοκοινωνική ομπρέλα κάλυψης που αυτοί και όμοιοί τους παρέχουν επί δεκαετίες πάνω στο «άγιο χασισάκι». Πρόκειται περί ατόμων με συχνές ονειρώξεις κατά τη διάρκεια της νύχτας, στο ξετύλιγμα της εγωπαθούς φαντασίωσης ότι, σε μία «εξελιγμένη» κοινωνία που θα έχει σπάσει τις συντηρητικές αγκυλώσεις της και η οποία θα προσχωρήσει στην αποδοχή της καινοφανούς τυπολογίας περι ναρκωτικών σε “εξαρτησιογόνα και μη εξαρτησιογόνα” –την οποία αυτά τα ίδια άτομα εν μέσω ψευτοπροοδευτικών παραληρημάτων προωθούν σε κάθε ευκαιρία- ότι τότε λοιπόν αυτοί οι ίδιοι θα καταγραφούν από τη νέα Μαστουρωμένη Ελληνική Ιστοριογραφία ως οι Παπαρρηγόπουλοι της Νέας Ελεύθερης Μαστουρωτικής Εποχής του κράτους της Χασισελαιάδας.
Εμείς αυτό που προτείνουμε στις εν λόγω κοινωνικές ομάδες, σε αυτούς τους “γνήσιους” συνεχιστές της μαϊμού “αντικονφορμιστικής Ελλάδος” την οποία προφανώς πιστεύουν ότι αντιπροσωπεύουν με τη δημόσια στάση τους, καθώς και σε όλους τους πολιτικούς προστάτες που τους κάνουν πλάτες, τώρα ή και στο μέλλον, είναι να μαστουρώνουν όσο και όποτε θέλουν, να ψωνίζουν σε βρώμικα ή και κυριλέ νταραβέρια μέσα σε παρακμιακά ή και κυριλέ μαγαζιά, να κάνουν την επαναστασούλα τους, γιατί κάποια στιγμή θα «τους δω να τρέχουν» και θέλω να ειναι ξεμαστούρωτοι όταν θα παρακαλάνε να μην καταστρέψουμε τον κόσμο τους.
Αγαπητές κουφάλες,
Με εκτίμηση,
τίμος ράδης, και η συντακτική ομάδα του “shoot the dog”.

>>Με δεδομένο ότι μπορεί ο οποιοσδήποτε να γίνει μέτοχος αυτού του αντικονφορμισμού, είτε μέσω ενός φίλου ή γνωστού –ένα χωριουδάκι είναι η ελλαδίτσα- είτε μέσω ιστοσελίδας όπου μπορεί να παραγγείλει λευκή παπαρούνα του αφγανιστάν, γιατί μας έπιασε η πρεμούρα να το νομιμοποιήσουμε?
Αν υπάρχουν κάποιοι που νομίζουν ότι θα το παίρνουν από ειδικά σοβιετικού τύπου φαρμακεία, στην ελλάδα του δημοσθένη βλακόπουλου, στη χώρα που οι ελοχίμ και οι νεφελίμ ακόμα ταξινομούν την ομοφυλοφιλία ως ψυχοπαθολογικό νόσημα, που αρνούνται την ελληνική σημαία σε χέρια αριστούχων αλβανών, που καταδικάζουν το σύμφωνο ελεύθερης συμβίωσης σαν να επρόκειτο για τα ροδοπέταλα στην έλευση του αντίχριστου, κ που χαρακτηρίζουν μια παρτούζα στην πενταήμερη ως ομαδικό βιασμό, τότε αυτοί που πήγαν στο legalize it ας παραδεχτούν ότι πήγαν για κάνα τσιγαράκι να ξεμπαφιάσουν από την καθημερινότητα κ ας αφήσουν κατά μέρος την μάχιμη ιδεολογική παπαρολογία.

>>Ναι, είναι θεραπευτικό, θα το παίρνω με τον πονοκέφαλο. Αυτό δεν λέγεται αποποινικοποίηση.
Δεν είναι εθιστικό. Σωστό αλλά δεν είναι αυτός ο λόγος που είναι απαγορευμένο. Το τσιγάρο κ το αλκοόλ είναι εξόχως εθιστικά αλλα δεν είναι απαγορευμένα. Ακριβώς για τον λόγο αυτό υπάρχει ή θα υπάρξει κ στην ελλάδα το «από 18 και άνω». Γιατί συζητάμε για την εθιστικότητα της κάνναβης αφού προφανώς και δεν είναι αυτό το θέμα μας? Αυτό δεν το γνωρίζω.
Στην ολλανδία δες τι γίνεται, όλα οκέϋ, κάπως έτσι το φαντάζομαι κ στην ελλάδα. Οι έρευνες δείχνουν ότι αυξάνεται ο μέσος όρος ηλικίας των χρηστών «σκληρών» ουσιών καθώς και ο μέσος όρος ηλικίας θανατηφόρων περιστατικών από «σκληρές» ουσίες. Δηλαδή οι ολλανδοί πίνουν περισσότερα χρόνια χασίς πριν δοκιμάσουν ηρωίνη. Κατά τα άλλα δεν διαφωνούμε πουθενά σ’αυτό. Τράβα να πληρώνεις το κράτος για να σου επιτρέπει να μαστουρώνεις. Κ είσαι και «κίνημα του άρθρου 16» που να μη βασκαθείς.
(Το παραπάνω επιχείρημα για την ολλανδία προς όσους υποστηρίζουν ότι η παρανομία αυξάνει το ποσοστό κέρδους, η νομιμοποίηση καταργεί το εν κρυπτώ και άρα ρίχνει τις τιμές. Άρα καταργείται η εμπορική λογική και θα εξαφανιστούν οι «έμποροι ναρκωτικών».
Έτσι δεν θα έπρεπε να υπάρχουν κόφι σοπς κ άρα αυτή τη στιγμή που μιλάμε κάποιος είναι τόσο βλάκας ώστε να πληρώνει από τη τσέπη του τη διαφορά για να το πίνετε εσείς όταν σκάτε άμστερνταμ μιας κ είστε ελληναράδες ψωροκωσταινόπουλοι).
(Btw η ολλανδία είναι στην ΕΕ, απαλλάξτε με από την ηχορρύπανση όλοι εσείς οι vote for O’bama –γιούπιιιιι—πιάσε μου πάλι το πιεσπί-- κ πηγαίντε εκεί να επικοινωνείτε με ελλάδα μέσω web κάμερας, αν πεθάνετε –το απεύχομαι- να είστε βέβαιοι ότι οι ιδέες σας θα μείνουν στο διηνεκές).

17 σχόλια:

  1. Οκ το ξέρω.. η αποποινικοποίηση απλά θα αποποινικοποιήσει τον έμπορο και θα προσφέρει νομιμα έσοδα στο κράτος

    βέβαια είμαι υπερ αλλά δεν με πολυκόφτει..

    Η απενοχοποίηση με ενδιαφέρει.. να πάψει να είναι ταμπού.

    Και αναφέρω κάποια παραδείγματα ενδεικτικά:

    Στο οξοτερικό, που ήμουν και γώ, το καπνίζουν σχεδόν παντού αν και απαγορεύεται. Δεν κρύβονταν για να κάνουν ένα τσιγαράκι και αν τους έπιανες κουβέντα σε δέχονταν και αμα γούσταρες σου δίνανε.. και το λέγανε ελεύθερα οτι καπνίζουν..δε ντρέπονταν ούτε φοβούνταν.

    Στα καθ' ημας. Δε θα σου πω για τα μέρη μου.. τα ξέρεις ήδη. Για να φουμάρεις ένα τσιγαράκι εκεί κάτω πρέπει να πάρεις τα βουνά, ν' ανέβεις στο λόφο πίσω απ τη πόλη και να την χαζεύεις από το ίδιο σημείο που την αγναντευε και ο θοδωράκης ο assrock και τη λιμπιζότανε...

    Τις προάλλες στην Ακρόπολη ψηλά (το ξέρεις το σημείο..) χαζεύαμε τη Μητρόπολη με ένα φίλο. Και σκάνε κάτι τυπάκια να φουμάρουν. Δε κοιτάμε δεν ενοχλούμε το παίζουμε αδιάφοροι. Και όμως δε γουστάρουν, μας διώχνουν, παραλίγο και με κλωτσιές..

    Προχτές Εξάρχεια, στη Μεσσολογγίου που ναι κάτι σαν νέα "πλατεία".. παίρνω μπύρες και αράζω στο πεζούλι παραδίπλα μια παρέα σκισμένα τζιν και χιλιοτρυπημένα πρόσωπα να το στρίβουν.. ο μαλλιάς με σπρώχνει ελαφρά.."ψηλέ κάνε μας λίγο χώρο".. το πιάνω το υπονοούμενο και αρχίζω κουβέντα.. ελεύθερα ρε φίλε, δε θα σε ενοχλήσω.. μάγκα σπάσε καλύτερα πετάγεται ο άλλος..δεν είμαι μπάτσος ρε μεγάλε, άραξα και πίνω μια μπύρα..

    Δε χαμπαριάζουν και έτσι εγκαταλείπω.

    Νομίζω πως το πιάνεις φίλε Τίμο και δεν χρειάζεται να πώ περισσότερα. Οι Ευρωπαίοι νομίζουν οτι δε κάνουμε καθόλου και οταν τους έλεγα οτι γίνεται της πουτάνας αλλά απλά δεν το παραδεχόμαστε, δε μπορούσαν να το καταλάβουν. Δεν το αναφέρω για να τους εκθειάσω και να μας μειώσω απλά νομίζω οτι είναι ενδεικτικό της υποκριτικής μας ηθικής, όπως και σε τόσα άλλα ζητήματα..

    Και αυτό ζημιώνει περισσότερο τους ίδιους τους χρήστες γιατί περιθωριοποιούνται πιο εύκολα και εγκαταλείπονται στη μοίρα τους..

    Αυτά. Θα επανέλθω.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. schizo my dear friend, δεν μπορώ να σχολιάσω μια εμπεδωμένη μικρο-νανο-αστική ηθική.
    Το κράτος όμως σαν ζωντανή δύναμη κοινωνικής αναπαραγωγής οφείλει να επαναθεσμίζει τα σταθερά σημεία αναφοράς.
    Η τουλάχιστον θα ήταν δέον να το κάνει -κατά Καστοριάδη σε μία δυσλειτουργική εποχή όπου το πράττειν έρχεται αντιμέτωπο με μία ξενωτική αντανάκλαση του θεσμού από τον οποίο νοηματοδοτείται, κ τον οποίο οφείλει να διατηρεί σε στοίχιση με τα σταθερά σημεία ανφοράς των Υποκειμένων.
    Αν αυτό σημαίνει την καταγραφή, αποδοχή κ θεσμική ενσωμάτωση μιας ευρείας δραστηριότητας, τότε στο βαθμό που δικαιούμαι να αρθρώσω πολιτικό λόγο κ όχι λόγο που εκκινά από σκοπιμότητα, τάσσομαι υπέρ.
    Η άμβλυνση όμως της ποινικής αντιμετώπισης των λεγόμενων "ελαφρών" ή "μη εξαρτησιογόνων" εδράζεται πάνω στην αναγνώριση της νέας κοινωνικής ταυτότητας του πράττειν, (>>εδώ ενν. της χρήσης) ταυτότητα που δεν αναδύεται αν δεν εμβαπτιστεί προηγουμένως μέσα στο θεσμό.
    Ως εκ τούτου δημιουργείται μία ανισορροπία που κοινωνικά δεν τελεσφορεί.
    Παρά μόνο συμβάλλει στην ανάδειξη ενός δημοσίου διαλόγου άκαιρου κ, ανεπίκαιρου, λειτουργικά ατελέσφορου κ διεπόμενου από συναισθηματικά-ενοχικά μάγματα των φέροντων λόγων, ενώ από αισθητικής απόψεως εξαιρετικά δυσάρεστου. Στα ευήκοα ώτα νεαρών παιδιών φυσικά, όλα αυτά είναι ψιλά γράμματα.
    "bring it on, boys!"

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Cannabis increases risk of psychotic illness later in life
    http://www.bristol.ac.uk/news/2007/5554.html

    Marijuana and Madness
    http://www.cambridge.org/catalogue/catalogue.asp?isbn=0521819407

    Cannabis and Cognitive Functioning
    "cannabis use can cause irreversible cognitive impairment"
    http://www.cambridge.org/catalogue/catalogue.asp?isb

    Those who use cannabis at an early age are at greater risk of hard drug use later in life. This has been demonstrated by Dr Jacqueline Vink and Prof. Dorret Boomsma of the Biological Psychology Department. The researchers emphasize that the prevention of cannabis use by adolescents is a key to effective prevention of hard drug use later in life.

    Cannabis use linked to risk of osteoporosis

    http://www.guardian.co.uk/society/2005/may/23/health.drugs

    WHAT ARE THE MEDICAL DANGERS OF MARIJUANA USE?
    http://cyber.law.harvard.edu/evidence99/marijuana/Health_1.html

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. ti shmainei:bdelugmia????????

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. an mporeite kyrie radh na mou apanthsete oso pio grhgora ginete....gt thn trith dino na xero kati parapano...kalhnuxta

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Εκ του βδελύττομαι, αίσθημα αποστροφής, αηδίας.
    "Μετα βδελυγμίας" που λένε

    Αυτά μας πληροφορεί ο κυριος Γιώργος Μπαμπινιώτης.

    Πάντως σχετικά με τα ντραγκς και την τελευταία σου ανάρτηση, αν περάσεις ένα διάστημα πιο συχνής χρήσης μαριχουάνας διαπιστώνεις οτι, κατά τη διάρκεια αυτού του διαστήματος, ο νούς λειτουργεί σε διαφορετικές συχνοτητες απ' ότι συνήθως, με αποτέλεσμα να θυμάσαι και να σκέφτεσαι πράγματα που δεν έρχονται στον νου όταν είσαι στην φάση της μακρόχρονης μή χρήσης..

    Βέβαια αυτό δεν μπορεί να αποτελέσει κίνητρο για χρήση απλά εάν σου συμβεί μπορείς να το αξιοποιήσεις ευεργετικά σε σχέση με τις απωθημένες αναμνήσεις και την κατανόηση του εαυτού..

    Παρεπιπτόντως, το fear and loathing in Las Vegas είναι πολύ επικίνδυνη ταινία..!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Σε εποχές ξενωτικής φύσης των θεσμών η παγίωση και θεσμική αναγνώριση μιας νέας μορφής του κοινωνικού πράτειν γίνεται αναπόφευκτα με αυτό τον τρόπο εδώ και χιλιάδες χρόνια.

    Ως εδώ συμφωνώ. Το ζήτημα όμως είναι να αποζητήσουμε ακριβώς την αλλαγή του τρόπου παραγωγής του θεσμού και όχι την μη αναγνώριση από μέρους του μιας συγκεκριμένης μορφής του πράττειν, γιατί τότε συμβάλλουμε στην όξυνση της αρτηριοσκληρωτικής του φύσης..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. για την ώρα έχω καλή μνήμη, έτσι λέγανε στο σχολείο..
    φυσικά αυτό δν βοήθησε στις πανελλήνιες...
    γιατί με καλή μνήμη κ καθόλου διάβασμα
    θυμάσαι πόσα πολλά είναι αυτά αυτά που δν ξέρεις :)

    ακώμα μαθένο :))

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. άλλο είναι όμως η ενίσχυση της "αρτηριοσκληρωτικής φύσης" του θεσμού κ άλλο ο γόνιμος από πλευράς κοινωνικής οικονομίας περιορισμός του διαλόγου σε μία αμβλυμένη ποινική προσέγγιση. Δίνει ψηλαφητό πλαίσιο στον διάλογο κ θίγει τον πυρήνα του ζητήματος από τεχνικής απόψεως, τον "σωφρονισμό" ήτοι των χρηστών. Κατά τα άλλα δν μπορώ να φανταστώ σε τί ακριβώς συνίσταται η αποποινικοποίηση αν όχι σε κάτι όπως αυτό, στεγανό κ περιορισμένο εντούτοις ικανό να εμπεδώσει μία νέα κοινωνική ταυτότητα (μη στερεοτυπική-ρατσιστική) για το πράττειν (ενν. χρήση) που θα το απενεχοποιήσει όπως είπες κ εσύ κ όντως ίσως επιτρέψει τελικά σε επόμενο στάδιο μία ριζική αναθεώρηση του θεσμού. Μέχρι τότε θα επιφυλάσσομαι μπροστά στην τελολογική καχεξία κ την υπόρρητη βιαιότητα από την οποία εφορμά η επιχειρηματολογία των "legalizers" (των υπέρ της αποποινικοποίησης)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  10. Για την υπόρρητη βιαιόητα συμφωνώ, αλλά αναγνωρίζω ταυτόχρονα οτι δυστυχώς οι θεσμικές αλλαγές (έστω και αν υποκρύπτουν μια επιδερμική προσέγγιση)όταν είναι να προέλθουν από την κοινωνία χρειάζονται τη βία και ίσως δεν μπορούν να αποφύγουν τον εγκλωβισμό τους στα στενά πλαίσια μιας μεταβολής με περιορισμένη έκταση.

    Τουλάχιστον είναι ρεαλιστές οι legalizers, αλλά με έναν τρόπο που δεν τον καταλαβαίνουν και δεν θα τον αποδέχονταν.

    Το να βλέπουμε καθαρά δεν είναι πάντα εύκολο.

    Στο δεύτερο στάδιο, εφόσον η καταναλωτική καπιταλιστική κουλτούρα είναι άκρως αφομοιωτική, η ριζική αναθεώρηση του θεσμού δεν θα επέλθει για τον απλούστατο λόγο οτι δεν θα είναι απαραίτητη..(θα ναι πια in να καπνίζεις και λίγο μαυράκι το Σαββατόβραδο). Στην περίπτωση αυτή το πράττειν δεν ξεπερνά τον "αρτηριοσκληρωτικο" θεσμό, απλά τον αγνοεί και συνεχίζει να υπάρχει χωρίς αυτόν.

    Έχει δηλαδή μέσα σ' όλα και μια τραγική διάσταση η όλη ιστορία, η οποία μάλλον έχει περάσει σε δεύτερο πλάνο.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  11. τώρα που είπες τραγική διάσταση, χα χα, θυμήθηκα το πανεπιστήμιο...
    πόσο ωραίο είναι κ μεριμνούμε μή χαλάσει η πιγιότητα του...
    η λαϊκότητά του,
    ο δημόσιος χαρακτήρας του,
    το free of charge...

    μπουυυ έρχεται ο μπαμπούλας το κεφάλαιο

    μπουυυ ο σατανάς του φιλελευθερισμού

    παναγία μου η άλωση της κων/πολης

    να πούμε το Υπερμάχω

    μα πόσο μαλάκες είμαστε?

    κ καλά εμείς..
    αυτοί?

    Καταλήγω να πιστεύω ότι χωρίς τριτοβάθμια εκκπαιδευτικά ιδρύματα κ χωρίς στρατό θα ήμασταν η ιδανική πολιτεία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  12. Συμφωνώ για το πρώτο και σκέψου το εξής: Αν είναι ανεπίκαιρος ο διάλογος για την αποποινικοποίηση τότε κατά πόσον δικαιούμαστε να απαιτούμε την κατάργηση του πιο αναχρονιστικού θεσμού της νεοελληνικής πολιτείας, παρ' όλο που ένα μεγάλο ποσοστό (νομίζω 68%)πιστεύει στη χρησιμότητά της και ταυτόχρονα οι περισσότεροι από μάς δεν παίρνουν την αποφαση να τη παλέψουν με το τρελόχαρτο παρά πηγαίνουν σαν τα πρόβατα στη σφαγή;

    Δεν έχουμε δηλαδή μια μεταβολή στο σκέπτεσθαι ή στο πράττειν, αλλά παρ' όλα αυτά επιθυμούμε την παύση αυτής της διαρκούς διαδικασίας εξανδραποδισμού που αποσκοπεί ουσιαστικά στη συντήρηση κάποιων ανίκανων για οποιαδήποτε δημιουργική εργασία αξκων;

    (Για να μην ανφέρουμε την οικονομική ενίσχυση της παραμεθορίου, τις μίζες και την φαινομενική μείωση της ανεργίας).

    Δικαιούμε ή οχι να πάω κόντρα στον καιρό και να απαιτήσω την αξιοπρέπειά μου, την αποφυγή των κινδύνων για την σωματική και ψυχική μου υγεία και την δημιουργική αξιοποίηση του χρόνου μου, ακόμα και εάν το νεοελληνικό φαντασιακό δεν μπορεί να ξεπεράσει τις αγκυλώσεις του;

    Ρίξε μια ματιά εδώ:

    http://www.omhroi.org/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=3166&mode=nested&order=0&thold=

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  13. http://www.omhroi.org/modules.php?op=modload&name=News&file=article&sid=3166&mode=nested&order=0&thold=

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  14. Μαλακία, δεν το βγάζει ολόκληρο το λινκ

    Αναδημοσιεύω:

    Θυμάμαι τη χούντα. Θυμάμαι το φόβο που προξενούσε το στρατιωτικό καθεστώς στα φτωχόσπιτα της Δραπετσώνας όπου μεγάλωσα. Ομως δεν ήταν αρκετός για να αποτρέψει τους κατοίκους από το να αψηφούν τα ραδιογωνιόμετρα και να μαζεύονται κάθε βράδυ σε διαφορετικό σπίτι για να ακούν Μπι-Μπι-Σι και Ντόιτσε Βέλε, ακόμα και αν πολλοί από αυτούς ήταν σταμπαρισμένοι αριστεροί, ήδη στο στόχαστρο. Θυμάμαι την ταραχή του διευθυντή του σχολείου μου όταν κάποτε μας επισκέφθηκε ένας αξιωματούχος της χούντας, την αγωνία του μήπως κάτι δεν πάει καλά και κάπου εκτεθεί.

    Θυμάμαι στο χωριό του πατέρα μου τις κουβέντες για τους Βούλγαρους εχθρούς, τον «από Βορράν κίνδυνο». Θυμάμαι τρεις χιλιάδες φαντάρους στη Γουμένισσα και αμέτρητους στο Πολύκαστρο, στην Αξιούπολη, σ' όλες τις πόλεις κατά μήκος των συνόρων με το τότε «σιδηρούν παραπέτασμα». Και ένα πρωί μάθαμε πως Βούλγαροι και Γιουγκοσλάβοι δεν ήταν πια εχθροί, οι εχθροί ήταν άλλοι. Δεν ήταν πια «από Βορράν», αλλά «εξ Ανατολών».

    Είδα φαντάρους στα σκυλάδικα του Κιλκίς να κόβουν με σουγιά χορεύοντας ένα ένα, αργά και τελετουργικά, τα κουμπιά της στολής τους. Είδα φίλους να χαρακώνονται για να κερδίσουν μια σειρά. Αλλους να κλαίνε σαν μωρά παιδιά μπροστά στο πούλμαν που έφευγε απ' το Ναυτικό Νοσοκομείο για να τους πάει στου Παλάσκα.

    Πήγα σε παρελάσεις, κατέθεσα στεφάνια σε ανδριάντες, σήκωσα τη σημαία ως απουσιολόγος, απήγγειλα εθνεγερτικά ποιήματα, έπαιξα σε σκετς τον καλόγερο που τίναζε στον αέρα το Κούγκι. Είδα το θείο μου στην επιστράτευση του '74 να καλείται να πολεμήσει με τέσσερις σφαίρες. Ακουσα τον ξάδερφό μου να μου διηγείται τον πανικό, το κλάμα και τους αποχαιρετισμούς των στρατιωτών, όταν το '87 στην Αλεξανδρούπολη τους κάλεσαν να ετοιμαστούν για αληθινή μάχη. Και αν όλα ετούτα είναι παλιά, βλέπω το τώρα. Βλέπω τη χώρα που μεγάλωσα και ζω να είναι μέσα στις πρώτες του κόσμου σε εξοπλισμούς και αγορές άχρηστου πολεμικού υλικού. Βλέπω την αγωνία ενός συστήματος που για να διατηρηθεί στη ζωή έχει ανοίξει πόλεμο με αόρατους εχθρούς και τον μοναδικό υπαρκτό, την κοινωνία, προσπαθώντας να την κρατήσει δέσμια στους δικούς του όρους και ανάγκες και ψάχνοντας απεγνωσμένα να βρει ρόλους για να διατηρήσει τα προνόμιά του.

    Βλέπω πώς φτιάχνεται ο εθνικισμός. Βλέπω κομμάτια του ελληνικού πληθυσμού να εκφράζονται για τους γείτονές τους με τους όρους «Γυφτοσκοπιανοί» και «Μογγόλοι». Βλέπω δώδεκα παιδιά λίγο μεγαλύτερα απ' τον γιο μου να αυτοκτονούν στο στρατό πέρσι και άλλα τέσσερα φέτος. Παιδιά που μόλις γυρίσουν από το σύγχρονο παιδομάζωμα, ίσως αναγκαστούν να μεταναστεύσουν για να ζήσουν, όπως έκαναν οι παππούδες τους πριν από πενήντα χρόνια και όπως ήδη συμβαίνει στα φτωχά κοινωνικά στρώματα της Θράκης.

    Βλέπω τη χώρα που μεγάλωσα και ζω να επενδύει όχι στην κοινωνική συνοχή, αλλά στην ανασφάλεια και το φόβο. Να ακολουθεί ένα μοντέλο ανάπτυξης βασισμένο πάνω στην ύπαρξη τεράστιου αναλογικά με τον πληθυσμό της στρατού, παρασιτικής στρατιωτικής γραφειοκρατίας και άχρηστων στρατιωτικών εγκαταστάσεων, απομυζώντας ουσιαστικά πολύτιμους παραγωγικούς πόρους και στερώντας κάθε δυνατότητα ορθολογικής και βιώσιμης κοινωνικής εξέλιξης.

    Δεν θέλω ήρωες, δεν θέλω ανδριάντες, δεν θέλω χίμαιρες, αυταπάτες, φανταστικούς εχθρούς και καλλιεργημένους μύθους. Δεν θέλω άλλες παρελάσεις, άλλους στρατούς, άλλες μεγάλες ιδέες. Δεν θέλω αποτρεπτικά ή αμυντικά δόγματα, στα 45 μου χρόνια έχω ήδη βιώσει μπόλικα από δαύτα. Ζωή θέλω, μέλλον, ελπίδα για τα παιδιά όλων μας. Και θέλω να μην καταστρέφεται άλλο η πορεία μου από ανίκανους κυβερνώντες, που αδυνατούν καν να συμβαδίσουν με τους καιρούς τους. Γι' αυτά δικάζομαι, γι' αυτά δικαζόμαστε. Για την ανάγκη και συνάμα απαίτησή μας να τα πούμε ανοιχτά, να τα συζητήσουμε με άλλους ανθρώπους, να τα αναγνωρίσουμε όχι ως δεδομένα αλλά ως ζητήματα, να αφαιρέσουμε το σκέπασμα που κρατά ερμητικά κλειστό το δημόσιο λόγο. Οποιος θέλει εθνικισμό και μιλιταρισμό, μίσος και μισαλλοδοξία, οπισθοδρόμηση και χειραγώγηση, ας τα έχει. Εγώ δεν θα 'μαι μαζί του. Τελείωσα.

    Για το τυπικό της υπόθεσης: Αφού 34 χρόνια μετά την πτώση της χούντας τα στρατοδικεία εξακολουθούν και δικάζουν πολίτες, εξυπακούεται πως δεν θα παραστώ. Εφόσον η δίκη γίνει και καταδικαστώ ερήμην, δηλώνω πως δίχως την παραμικρή επιφύλαξη θα ασκήσω οποιοδήποτε ηθικό και ανθρώπινο δικαίωμα προκύπτει από την ιδιότητά μου ως πατέρας, ως γιος, ως σύντροφος, ως συνεργάτης, ως φίλος, μα πάνω απ' όλα ως ελεύθερος και σκεπτόμενος πολίτης.

    Λάζαρος Πετρομελίδης, Αντιρρησίας συνείδησης, 45 ετών, δικάζεται σήμερα για 15η φορά.



    ΕΛΕΥΘΕΡΟΤΥΠΙΑ - 20/05/2008

    ΑπάντησηΔιαγραφή