:απάντηση σε ένα φόργουορντ που πέρασε κ απ το δικό μου δωμάτιο

Ανήκω στη γενιά εκείνη που είδε τα σουβλατζίδικα να ερημώνουν
και το μουστακαλή ψητοπώλη απέναντι απ’τα γκούντυς
να αναρωτιέται που πήγε ο Μπίλιας απ’το ρόδα τσάντα και κοπάνα.
Στη γενιά εκείνη που πρόλαβε τις μεγάλες φωτιές στα βαρέλια
που άναβαν οι καταληψίες του τεχνικού στην Αριστοφάνους και
τα θρανία της εικοσιμία με τις άδειες και τα κλειδιά των στρογγυλοφάναρων
να μπαίνουν ενέχυρο στο στούκι .
Στη γενιά που γνώρισε τα πρώτα αλβανάκια από τη ‘βόρειο ήπειρο’
που ήταν οι καλύτεροι μπαλαδόροι του δημοτικού και
βρήκαν αργότερα δουλειά στα βυτιοφόρα της ιντερνάσιοναλ σέρβις.
Στη γενιά που είδε σε μια νύχτα τους τεταρτοδεσμίτες
να αποκτούν νευρώσεις με τα μαθηματικά κατεύθυνσης
κ να ξύνουν με απορία το κεφάλι τους μέσα στο κομμωτήριο της θεωρητικής
Ανήκω στη γενιά που πρόλαβε τα επιτραπέζια, τα αφρολεξένια αεροπλανάκια,
τη βίο-χλαπάτσα, τις μπουγελόφατσες και το πρώτο γκέημ μπόυ.
Είμαι η γενιά που θυμάται με νοσταλγία το ήτα οχτώ,
τις τσόντες με τετραγωνάκια και το κινέζικο κουνγκ-φου.
Η γενιά που μεγάλωσε με φρουτοπία, καρουζέλ, γυμνάσιο ντεγκράσι,
και τα πρωινά του σαββάτου τρανσφόρμερς, τζι άι τζό, και
αστρομαχητές στο νιού τσάνελ.
Είμαι ο Ράμροτ...
Είμαι οι δυνάμεις σας ενωμένες...
Είμαι ο κάπταιν Πλάνετ..
Είμαι με εκείνους που πέτυχαν τυχαία μια μέρα στη τηλεόραση
ένα τυπάκο σε ένα τζακούζι με την πρώτη του γκόμενα και
αργότερα μάθαμε ότι τον λένε Μπράντον.
Είμαι απ’αυτούς που πρόλαβαν στο κάτω χαλάνδρι τα τελευταία άχτιστα οικόπεδα
και ένα βράδυ τα σκουπιδιάρικα με τον αυτόματο βραχίονα
λέγοντας, τι λες ρε πούστη μου τεχνολογία
Είμαι απ’αυτούς που έλεγαν το Ρουβά παλιαδερφή πριν
καταλάβουν ότι μετά από δέκα χρόνια θα τον έλεγαν
ο καλύτερος έλληνας περφόρμερ και είμαι απ’αυτούς που είδαν
το Γιώργο Μαρίνο να γίνεται αποδεκτός στο πράιμ τάιμ του Σαββάτου
και την Κορομηλά να εκθρονίζεται στα τέλη μιας δεκαετίας όπου
η χειρότερη τηλεοπτική ανάμνηση ήταν ακόμα μονάχα
τα παιδιά της νύχτας και το ερωτοδικείο.
Θυμάμαι την πρώτη μας έγχρωμη τηλεόραση, ένα
κανάλι με χιόνια και τον πατέρα μου να λέει
είναι το καινούριο, το μέγκα.
Είμαι η γενιά που δεν της λείπει ο αντρέας, η μελίνα ή η βουγιουκλάκη,
είμαι η αμέσως επόμενη απ’αυτήν που της έκοψαν τα αρχαία
και κράταγε ξύλα φωνάζοντας θάντερκατς.
Είμαι η γενιά που συμπλήρωσε μηχανογραφικό
στον απόηχο μιας εποχής
που όλοι έλεγαν κάτι με οικονομικά σκέφτομαι
βουτηγμένοι μέχρι με τα μπούνια στον αμαρτωλό υλισμό του γκρηκ ντρημ
που έσυρε αμέτρητες ψυχές σε ανούσια πτυχία που τελικά
εξασφάλισαν χαη ποστς σε εμπορικά καταστήματα οσφυοκαμψίας για επώνυμες
σωβρακοφανέλες,
η γενιά που λιγουρεύτηκε την κλειδαρότρυπα της κόρης και του γιου του διπλανού διαμερίσματος,
που κατέβηκε πιο λίγες φορές σε διαδήλωση απ’ότι για κλαμπινγκ στην παραλιακή,
η γενιά που βουτηγμένη στον έντεχνα αναπαραγόμενο ψευδοσυντηρητισμό των προαστίων άρχισε να κρίνει όψιμα τη βαριεστημένη δήθεν σεξουαλική απελευθέρωση των e-teens,
η γενιά που της έβαλαν το μικρόφωνο στον κώλο για να κάνει καριέρα με ένα εφιαλτικό σεξομανιακό πόκεμον για μάνατζερ,
η γενιά που χωνεύει το κολομβιανό κοκορέτσι κ ανοίγει δρόμο στους επόμενους
όπως ακριβώς η προηγούμενη χώνεψε τη φούντα κ την παρέδωσε άσπιλη σε μας,
η γενιά που φοβάται ότι δεν θα τη βγάλει καθαρή
και στήνει κώλο για εκατό ευρώ παραπάνω,
ξεκρεμάει λάβαρα, αγοράζει z4 και κλείνει διήμερα σε αράχωβα και σαντορίνη
για να μη τους πει η γκόμενα ανθρωπάκια.
Εσύ σε ποιά γενιά ανήκεις...